Хуб, ба чӣ ҷисми хуб, на гов ва дар айни замон хеле зебо ва санобар! Ва бо чӣ хушнудии хурӯс худ дароз, он аст, ба таври равшан дида мешавад, ки чӣ тавр гурусна барои алоқаи ҷинсӣ ва чӣ тавр вай онро дӯст медорад. Аҷаб, шавҳараш ҳатто ба қадри ин зебоӣ мерасад, ё ба он аҳамият намедиҳад?
Ва чї мусоњибаи корї, ки мусоњибаи кори котиби сардорро ба хотир меорад! Ман бояд онро ба шумо супорам, — хонум хеле хуб кор кард, вай ҳатман вазифаи котибиро ба ӯҳда мегирифт. Ҳарчанд, рости гап, синаи вай чандон хуб нест!